Vliegen met extra zorg is niet vanzelfsprekend.
Wie weet het nog?
Afgelopen voorjaar 12 mei vloog Geuko samen met vader en reisverpleegkundige naar Washington Dulles voor zijn therapie in het Kennedy Krieger Institute. Zoals altijd bereiden we zo’n reis zorgvuldig voor, meldden we bij KLM dat Geuko medische begeleiding nodig heeft, dat er een schaarlift vereist is en dat zijn elektrische rolstoel veilig en volledig mee moest. Dat is essentieel om zijn behandeling mogelijk te maken en om hem veilig in en uit het vliegtuig te krijgen.
Wat er gebeurde. Op papier leek alles geregeld, maar in de praktijk ging het mis:
Bij vertrek in Amsterdam stond er geen schaarlift klaar,
de noodzakelijke medische assistentie was niet aanwezig, de kist voor zijn rolstoel was niet gereserveerd.
Bij aankomst moest hij lang in het vliegtuig blijven wachten, omdat de rolstoel er nog niet was.
Vader checkt altijd, voor Geuko in de rolstoel gaat, of alles start klaar is. Hierbij werd al door de manager van het vliegveld gemeld dat de rolstoel was beschadigd bij het inladen op Schiphol. Zo beschadigd dat het onbestuurbaar was. Dikke drama van de al spannende reis. Met alle gevolgen van dien.
Bij de terugreis moest Geuko 2 uur wachten in het vliegtuig terwijl de piloot en senior purser nogmaals extra met Schiphol hadden gebeld dat nu alles wel geregeld moet zijn.
Alleen ook op de terugreis was er op Schiphol niks geregeld. Van alle mogelijk betrokken personen en instanties is er een verslag gemaakt hoe het is gegaan. Maar KLM/Schiphol wil van niets weten met als gevolg dat Geuko nu bang is om te vliegen voor de noodzakelijke revalidatie.
Wij maakten extra kosten en misten therapiedagen, terwijl Geuko afhankelijk is van dat schema en zijn rolstoel.
Voor Geuko betekent dit geen “gewone vertraging”. Als zijn rolstoel er niet is, staat zijn wereld stil. Zijn vrijheid is hem ontnomen.
We hebben dan ook direct een claim ingediend bij KLM in mei en uitgebreid uitgelegd wat er misging en waarom.
Gisteren pas, 04-11-2025, kregen wij een reactie na lang wachten op een factuur van de reparatie van de rolstoel, van KLM die alleen heeft aangeboden om de schade aan de rolstoel te vergoeden en de telefoonkosten. Excuses in 1 zin gemaakt maar heeft zo weinig waarde zonder iets van compensatie, immateriële schadevergoeding waar recht op is, helemaal voor een kind met beperking.
Voor ons is dit niet zomaar een klacht.

Dit gaat over:
veiligheid, medische noodzaak, toegankelijkheid en de zekerheid dat Geuko op een menswaardige manier kan reizen.
Mensen met een beperking zouden niet extra kwetsbaar moeten zijn wanneer ze vliegen. Iedereen verdient respect en zorg, zeker wanneer er een speciale organisatie er voor zorgt die jouw de zorgen uit handen neemt. KLM zegt geen reservering van al die zaken te hebben gehad terwijl deze speciale organisatie er voor is om dat te regelen en die hadden het allemaal netjes geregeld!
Wie ons kent, weet: we geven niet op en we blijven positief.
Ondanks alle stress, vertraging en schade hebben we bereikt wat het belangrijkste was:
Geuko is naar de therapie gegaan. Hij heeft hard gewerkt. Hij heeft stappen gezet
En dat telt.
We hopen dat KLM alsnog verantwoordelijkheid neemt en dat toekomstige vluchten voor Geuko – en heel veel andere mensen met extra zorg – wél soepel en menselijk verlopen. Want vliegen zou een positief avontuur moeten zijn, geen strijd en stress of je na de vlucht je vrijheid nog hebt.
We vertellen dit verhaal niet om te klagen, maar omdat het belangrijk is dat grote luchtvaartmaatschappijen begrijpen wat er op het spel staat. Voor gezinnen zoals het onze is reizen geen luxe, maar noodzakelijk om kinderen zoals Geuko de kans te geven om te revalideren en vooruit te komen. Een ontbrekende schaarlift is niet “een foutje”, maar maakt letterlijk het verschil tussen vrijheid en vastzitten. Een rolstoel is geen bagagestuk, maar iemands benen.
Daarom hopen we dat KLM alsnog in gesprek gaat, verantwoordelijkheid neemt en zorgt dat dit in de toekomst anders wordt. Niet alleen voor ons, maar voor iedereen die afhankelijk is van medische assistentie om te kunnen reizen. Toegankelijkheid hoort geen gunst te zijn, maar een basisvoorwaarde.

Toch blijven wij, zoals altijd, vooruit kijken. Geuko laat zich niet tegenhouden. Ondanks de stress, vertraging, kapotte rolstoel en gemiste therapiedagen, heeft hij hard gewerkt en nieuwe stappen gezet. Zijn doorzettingsvermogen wint het telkens weer van de tegenslag. Dat is precies waarom we dit avontuur blijven aangaan: omdat hij bewijst dat moed belangrijker is dan obstakels.
We hopen dat onze volgende vlucht (als die er weer mag zijn) een voorbeeld wordt van hoe het wél kan — met respect, duidelijke communicatie en echte zorg.
Tot die tijd blijven wij doen wat we altijd doen: niet opgeven, blijven vechten, en vooral blijven geloven in vooruitgang, als de experts er ook in geloven en potenties blijven zien, wij zijn nog lang niet klaar. Voor Geuko, en voor alle andere reizigers die een beetje extra hulp nodig hebben.